‘Bij een concert zag ik hoe iedereen zich de benen uit het lijf liep. Ik dacht: ‘Dat moet toch anders kunnen!’ Nu ben ik gastvrouw bij Concordia.’

Ine heeft op jonge leeftijd 15 jaar lang als tambour-maître bij Concordia gezeten. Daar heeft ze erg goede herinneringen aan, zoals de opening van het tunneltje en de aubade op Koninginnedag, eerst bij de kazerne en later bij Het Spijk. Tijdens het laatste optreden bij de kazerne kwam koningin Beatrix in de helikopter over, onderweg naar Lochem. ‘Een heel bijzonder moment’, vertelt Ine. ‘Op een gegeven moment heb ik als tambour-maître plaatsgemaakt voor de jongeren. Ik heb nooit echt afscheid genomen van de vereniging, ik kwam naar alle concerten.’

Tijdens één van die concerten, in de kerk, merkte Ine op dat het handiger zou zijn als de leden niet alles zelf hoefden te doen. ‘Dan liep er weer een weg om een bloemetje te overhandigen, dan miste er weer iemand iets of kwam er iemand te laat op het podium. Ik vond het rommelig en niet handig. Die avond heb ik me opgeworpen als gastvrouw, dat doe ik nu al 10 jaar met veel plezier.’

Als gastvrouw doet Ine, samen met 2 andere dames en 1 heer, allerlei hand- en spandiensten. Ze werken goed samen, samen zorgen ze dat iedereen netjes en op tijd het podium opgaat, dat alles er is en dat het goed gaat met iedereen. ‘Wij doen eigenlijk alles wat de spelers op dat moment niet kunnen, omdat hun prioriteit de muziek is.’

Muziek is de rode draad in het leven van Ine. ‘Ik ben begonnen met zingen bij Hosanna, samen met mijn ouders en broer. Ik heb veel op de bühne gestaan met ‘Operette en Musicals’ en heb als zangeres ‘Egeländermuziek’ gezongen met onder andere de N.O.K. kapel in diverse zorghuizen.  Ik zing nog steeds met heel veel plezier.

‘Ik ga vaak op woensdagavond tijdens de repetities luisteren naar wat er aan nieuwtjes en bijzonderheden zijn. Daar kan ik dan soms op inspelen. Ik vind het ook gewoon gezellig om op die manier betrokken te zijn. Als er gastmuzikanten of nieuwe leden komen dan zorg ik dat ik er eerder ben, zodat ik ze welkom kan heten en ze zich thuis voelen. Na afloop maak ik even een praatje en bedank ik ze dat ze er waren. Ik merk dat de meesten dat heel prettig vinden. Het is ook wat we als Concordia willen uitstralen: we zijn hartelijk, laagdrempelig en iedereen is welkom.’

Sinds kort zit Ine ook in het bestuur. ‘Ik vind het belangrijk om ook mee te denken en zorg te dragen voor onze vereniging, zodat deze hopelijk nog een lang bestaansrecht heeft. We hebben als vereniging eigenlijk wat nieuwe leden nodig en we kunnen ook goed donateurs gebruiken. Ik hoop daar wat in te betekenen, maar ik vind het vooral fijn om mijn taak als gastvrouw zo goed mogelijk uit te voeren.’