‘De trompet is mijn match. Ik heb eigenlijk altijd geweten dat dat hét instrument was voor mij, en dat zal het ook altijd blijven.’

Marcel vertelt dat hij als klein jongetje blokfluitles kreeg van zijn opa. Toen zijn opa het niet meer kon, vanwege zijn leeftijd, ging Marcel verder met de lessen bij Concordia. Eenmaal klaar met de blokfluitlessen mocht hij een instrument kiezen en dat werd dus de trompet.
‘Ik had cassettebandjes van De gebroeders Brouwer en die draaide ik volledig grijs. De trompet moest en zou het worden!’

‘Ik was een jaar of 8 toen ik mijn eerste trompetlessen kreeg. Binnen een paar jaar haalde ik mijn muziekexamens en mocht ik meespelen in het orkest.’
De leukste herinnering aan die tijd heeft Marcel aan de optredens met Ben Kramer en Henk Poort. Hij had als jongetje net de musical Phantom of the Opera gezien en stond een tijdje later met diezelfde ster op het podium. ‘Dat voelde stoer, dat zijn dingen die blijven je altijd bij.’

Ik zat in het orkest tot ongeveer mijn 18^e. Toen had ik er genoeg van. Ik vond dat ik er te druk mee was, voelde me gepusht in wat ik moest doen en ik besloot te stoppen.
De trompet waar ik op speelde had ik zelf bij elkaar gespaard, dus die hoefde ik gelukkig niet in te leveren. In de jaren daarna haalde ik hem regelmatig even van zolder om op te poetsen, schoon te maken en een beetje te spelen. Daarna verdween hij weer tot de volgende schoonmaakbeurt.
Op de achtergrond bleef het kriebelen. Ik ging naar alle jaarconcerten, zag hoe de muziekvereniging en de soort muziek steeds leuker werden, en ik kreeg spijt dat ik gestopt was.’

Marcel wilde in eerste instantie niet meteen terug naar Concordia. Toen hij hoorde dat een van de muzikanten van Concordia een dweilorkest was begonnen, trok hij de stoute schoenen aan en belde haar. ‘Ik wilde laagdrempelig beginnen, wilde weten of ik het nog wel kon en of ik het echt weer leuk zou vinden. Ik heb anderhalf jaar bij dat dweilorkest meegespeeld en wilde toen op muzikaal gebied weer wat meer uitdaging. Op dat moment ben ik teruggegaan naar Concordia. Dat is nu 5 jaar geleden en ik heb er geen seconde spijt van gehad.’

‘Er moet heel wat gebeuren wil ik een repetitie op woensdagavond overslaan. Het is een drukke tijd qua werk en privé en dit is echt mijn uitlaatklep. Op woensdagavond kan ik mijn hoofd even leegmaken en doe ik niets anders dan muziek maken en ontspannen. Dan bestaan er alleen het orkest, mijn trompet en ik.’