2 minuten
2022
Tekst van Tekstbureau De Taalgeest | Johanne Bree
www.detaalgeest.com
Foto van Pascale Drent Fotografie | Pascale Drent
www.pascaledrent.nl
‘Ik ben opgegroeid in Hoogeveen en heb daar muziek leren maken bij Het Leger des Heils. Dat was vooral leren door mee te doen, de kunst af te kijken. Ik heb er veel geleerd en heb daar nu nog steeds profijt van.’
Sylvia stopte, om verschillende redenen, met muziek maken. In 1983 verhuisde ze, voor de liefde en voor een baan bij de Eefdese tehuizen, naar Eefde.
‘Toen ik zeker 20 jaar geen muziek meer had gemaakt, ging ik met mijn zoon mee naar een muziekrepetitie. Hij zat op blokfluitles bij Concordia en mocht kennis gaan maken met de verschillende instrumenten. Het begon te kriebelen toen ik daar eenmaal was en ik vroeg of ik mocht proberen of ik het nog kon. Ik kreeg zowaar geluid uit de bariton die ik in handen kreeg. ‘Neem maar mee, dan kun je het tijdens de zomervakantie proberen’, zeiden ze. Dat deed ik.’
Na die zomer startte Sylvia met lessen binnen Concordia en na een paar lessen mocht ze meeblazen in het orkest. ‘Ga er maar tussen zitten’ zei de muziekleraar. En dat deed ze.
‘Ik vind mezelf een middelmatige speler hoor, er zijn er die veel beter zijn, maar ik heb er ontzettend veel lol in! De muziek die we maken is divers, we spelen verschillende stijlen en proberen nieuwe dingen uit. De concerten zijn altijd één groot feest. Voor ons, maar ook voor het publiek.’
‘Woensdagavond is echt míjn avond, die pakken ze me niet af. Het is mijn moment van ontspanning in een drukke week. Sinds kort zit ik ook in het bestuur. Dat doe ik niet omdat ik dat nou zo leuk vind, maar vooral vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel en een warm hart voor onze vereniging. Ik wil er moeite voor doen dat onze vereniging blijft bestaan, dat we mooie muzikale dingen kunnen blijven doen en nieuwe leden kunnen verwelkomen en opleiden.’
‘We doen als vereniging veel leuke dingen. Ik doe al sinds ik bij Concordia zit mee aan het Dickensorkest, we reizen dan in een paar dagen stad en land af om muziek te maken. Het mooiste concert, voor mij, was het bevrijdingsconcert Welcome Again Veterans op 7 mei 2015. Mijn vader, zelf organist en ooit saxofonist, was een paar dagen voor dat concert overleden. Hij was altijd zo trots op me en sloeg bijna geen concert over. Er werden tijdens dat concert nummers gespeeld waarvan ik wist dat mijn vader die zelf ook had gespeeld. Mijn moeder en zusje waren er om naar me te luisteren, hoe emotioneel dat ook voor ze was. In mijn hart heb ik dat concert opgedragen aan mijn vader. Het was een prachtig moment en zal me altijd bijblijven.’